De adoptie van een herplaatser
Heb jij een hond geadopteerd of ga je binnenkort een hond adopteren? Dan is deze blog voor jou. Eigenlijk zijn alle huishonden “geadopteerd” door hun mens. Maar in deze blog schrijf ik specifiek over het adopteren van een herplaatser. Dit zijn honden die door omstandigheden op zoek zijn naar een nieuw huisje. Deze omstandigheden kunnen heel uiteenlopend zijn en er hoeft lang niet altijd sprake te zijn van een rugzakje. Maar vaak is dit wel het geval en we weten nooit precies wat de hond allemaal meegemaakt heeft wanneer we de hond in huis nemen. Ook kan een hond bij een nieuwe eigenaar ineens heel ander gedrag laten zien dan bekend was bij de vorige eigenaar. Het is heel belangrijk om je bewust te zijn van deze aspecten zodat je voorbereid bent wanneer je een hond gaat adopteren.
Waar komen herplaatsers vandaan?
Herplaatsers worden bijvoorbeeld geplaatst via asielen of stichtingen, maar ook particulier aangeboden of via bemiddelingsorganisaties zoals Verhuisdieren.
Ook honden uit het buitenland vinden steeds vaker hun thuis bij Nederlandse of Belgische adoptanten. Soms worden honden rechtstreeks uit het buitenland geadopteerd of de adoptie loopt via een stichting waarbij soms ook gebruik wordt gemaakt van gastgezinnen.
Soms hebben honden al meerdere eigenaren gehad voordat ze bij jou komen. Hebben ze een lange reis uit het buitenland achter de rug of hebben ze langere tijd in een asiel gezeten. Bij herplaatsers weet je één ding zeker. Jouw hond heeft allerlei ervaringen opgedaan waar jij geen weet van hebt, zowel positieve als negatieve. Dit is belangrijk om in gedachten te houden, want soms wordt je verrast door een bepaalde gewoonte of angst van de hond die je niet direct kan plaatsen.
Mijn persoonlijke visie
Zelf heb ik enorm veel affiniteit met herplaatsers. Ik ben niet principieel tegen fokken. Er zijn hele goede fokkers met het oog op welzijn en gezondheid. Een goede fokker zorgt voor een stabiele basis zodat puppy’s kans hebben om op kunnen groeien tot gezonde, stabiele volwassen honden.
Persoonlijk vind ik het zeer moeilijk te verkroppen dat er nog heel veel honden (en andere dieren) zijn die nood hebben aan een warm en liefdevol huis. Dit is dan ook de reden dat wij heel bewust gekozen hebben voor een herplaatser. Wij hebben zowel gezocht binnen de Nederlandse asielen als bij stichtingen die buitenlandse honden helpen. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij SOS-Strays (deze stichting is helaas opgeheven). Onze hond komt uit Spanje. Over haar achtergrond is weinig bekend. We weten dat ze meerdere eigenaren heeft gehad in Spanje, dat ze gezworven heeft en uiteindelijk is ze gered uit een dodingsasiel en in een goed Spaans asiel terecht gekomen. Vervolgens is ze via een stichting naar Nederland gekomen waar ze eerst in een gastgezin heeft verbleven voordat ze bij ons kwam wonen. Zij heeft veel ellende gekend in de eerste jaren van haar leven maar ook heel veel veranderingen en weinig stabiliteit. Samen hebben we een flinke rugzak uit mogen pakken…
Ook in Nederland worden honden soms gered uit erbarmelijke omstandigheden. Denk maar eens aan de honden die vorig jaar weggehaald zijn bij de horrorfokker in Eersel. Afschuwelijk!
De rol van (epi)genetica
Je kunt je wellicht voorstellen dat honden die een zwaar leven hebben gekend of heel veel veranderingen hebben doorgemaakt in korte tijd, moeite kunnen hebben met acclimatiseren. Dat hoeft natuurlijk niet. Er zijn honden die zich fluitend aanpassen aan hun nieuwe situatie en ondanks wat zij meegemaakt hebben, geen problemen hebben of ontwikkelen.
Hoe een hond zich ontwikkelt is van meerdere factoren afhankelijk. Denk bijvoorbeeld aan raseigenschappen, karakter, (mogelijke) trauma’s en leerervaringen. Maar ook de ouderhonden spelen een belangrijke rol. Wanneer de ouderhonden veel stress of schaarste hebben gekend, dan heeft dit invloed op de ongeboren puppy’s.
Het kan ook zijn dat de moederhond niet in staat was om goede zorg te bieden aan haar pups, of dat de pups veel te vroeg weg zijn gehaald bij de moederhond. Slechte verzorging, slechte voeding, fysiek ongemak, medische problemen, onveiligheid, verstoorde hechting, gebrekkige socialisatie en habituatie… Het speelt allemaal een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de hond.
Och adopteer toch zo’n zielig hondje…
Adoptanten hebben vaak alle goede bedoelingen en willen het goed doen voor hun hond. Eindelijk is daar die match, hun kersverse maatje waarmee ze een leven samen tegemoet gaan. Door die goede bedoelingen gaan adoptanten soms te snel en zijn de verwachtingen onbedoeld erg hoog. Hierdoor kunnen problemen ontstaan, wat dan weer leidt tot groot verdriet bij adoptanten, want zo had je het natuurlijk niet voorgesteld!
Je stelt je huis en hart open voor een hond, biedt hem een fijne, veilige omgeving en dan laat je hond gedrag zien wat je niet begrijpt. Misschien is de hond wel erg angstig en niet benaderbaar of valt hij op straat naar alles en iedereen uit.
Het komt ook wel eens voor dat er de eerste weken geen wolkje aan de lucht is, alles verloopt soepel en “ineens” is daar dan gedrag wat je niet begrijpt.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je blij bent met je hond. Dat je zin hebt om samen dingen te gaan ondernemen. Lekker naar het bos, strand, wandelingen maken, samen naar het terras, bezoek ontvangen, mee in de auto, aaien, aanlijnen, naar een hondenpark, naar de hondenschool, naar de dierenwinkel, een bezoekje aan de dierenarts want dan went hij er vast aan…
Als ik één advies mag geven: HO, STOP!!!
Rustig aan en denk even aan het volgende
JIJ weet dat jij jouw hond een fantastisch leven gaat geven. Jouw hond weet dit niet.
Voor jouw hond staat zijn hele wereld op zijn kop. De hond heeft geen flauw idee wat er allemaal aan de hand is en wat hem overkomt!
Hij kent jou niet, weet niet of je te vertrouwen bent, weet niet of hij voor een uurtje bij jou is, of voor altijd. Hij weet nog niet of jij wel goed voor hem gaat zorgen. Of je hem wel eten geeft, of je voorspelbaar bent (ook als je een slechte dag hebt), of het wel veilig is om zijn ogen te sluiten om te kunnen slapen. Alles is vreemd. Alle geuren zijn nieuw, de geluiden zijn nieuw, eventuele andere dieren en gezinsleden zijn nieuw. Kun je je voorstellen hoe eng en overweldigend dit moet zijn?
Ook voor honden die uit een slechte situatie komen is deze verandering stressvol. Want ook al was de situatie waar ze vandaan komen slecht, het was wel wat de hond kende en wat hij gewend was.
Dus hoe goed jouw bedoelingen dus ook zijn, de hond staat zeer waarschijnlijk stijf van de stresshormonen. Waar jouw hond nu als eerste nood aan heeft is rust, tijd en stabiliteit.
Dus al die activiteiten zoals wandelen, bezoek ontvangen, alleen thuisblijven, de hondenschool… Laat dit de eerste weken voor wat het is. Jouw hond hoeft nu nog niet blootgesteld te worden aan nieuwe omgevingen en mensen. Daar heb je later nog een heel leven samen de tijd voor!
Probeer je te verplaatsen in de belevingswereld van de hond. Neem de eerste weken vooral de tijd om elkaar te leren kennen. Zorg dat de hond vertrouwd raakt met jou, je huis en tuin (als je een tuin hebt) en de routines van jou en jouw gezin. Zorg voor decompressie. Bouw alles wat nieuw is heel langzaam op, kijk goed naar de draagkracht van je hond en beweeg mee op zijn tempo. Laat je verwachtingen los, leg geen druk op de hond. Ik beloof je dat je nooit spijt gaat krijgen dat je het (te) rustig aan hebt gedaan.
Het zal even zoeken zijn in het begin. Er is namelijk geen kant-en-klare gebruiksaanwijzing. Iedere hond is een eigen individu. Mocht je graag begeleiding willen om samen met jouw hond een goede start te maken? Of heb je al een herplaatser en loop je tegen bepaalde uitdagingen aan? Neem gerust contact met me op!
Liefs, Margot
